Pozwól, że Ci opowiem… O radości

Uśmiechnęła się do monitora komputera na wspomnienie rozmowy z nim. Czuła, że coraz częściej myśli o tym człowieku. Lubiła jego głos. Lubiła jego żarty. Lubiła jego śmiałość. Zaczynała tęsknić do następnej rozmowy.

Czy ja się zakochuję…? – W odpowiedzi na tę myśl jej twarz rozpromieniła się.

*

Dźwięk wiadomości przesłanej na Facebooku. Uśmiechnął się do emotikonki, którą mu wysłała. Każdego dnia coraz więcej myśli o niej. Każdego dnia wyczekiwanie czy napisała. Lubił jej głos, jej śmiech. Lubił jej rozterki i zmiany nastrojów. Jej trampki i ażurowy sweterek.

Jestem zakochany… – W odpowiedzi na tę myśl jego twarz rozpromieniła się.

*

Weszła spóźniona. W przerwie na lunch stwierdził do kogoś, że nie lubi kobiet. Pomyślała – Niemożliwe, nie wierzę. Jest przystojny, nawet bardzo, ale co za dupek! Kolejny ślepy facet. Szkoda.

Rozedrganie ustało. Złość. Jest złość. Odraza.

*

Weszła spóźniona. Białe trampki. Ażurowy sweterek. Spojrzał.- Zarozumiała – pomyślał. I odwrócił wzrok.

Pustka wypełniła się złością, odrobiną odrazy. Tyle czuł.

*

Odłożyła telefon. Usiadła do komputera.

– Mamo stało się coś? Jesteś taka wesoła! Kocham Cię mamusiu i lubię, kiedy jesteś wesoła.

*

Rozłączył się. Napisał: Dajesz mi RADOŚĆ. DUŻO RADOŚCI. Kocham Cię. I Twoje białe trampki i ażurowy sweterek. TEŻ KOCHAM.

*

Miłość jest po to, byśmy byli SZCZĘŚLIWI

TO RADOŚĆ, DUŻO RADOŚCI.