Ona pracowała jako nauczycielka w małej, wiejskiej szkole. Pewnego razu weszła do klasy. On siedział pod ławką. Podeszła do tego ukrytego w norce „zwierzątka”. Wtedy jeszcze nie wiedziała, że jego ojciec pije, nie wiedziała, że mały jest po chemioterapii.

Upłynęło trochę czasu, nim zaczął siadać na krzesełku jak inne dzieci. Ona czekała. Pewnego dnia usiadł. Nie mówił nic, nie patrzył w oczy, nie chciał głośno przeczytać żadnej czytanki. Odmawiał wykonywania poleceń. Ona jednak widziała, jak pilnie przepisuje z tablicy, jak układa sumiennie przybory, o przyniesienie których prosiła. Słyszała, jak czyta pod nosem, kiedy czytają inni.

*

Tego dnia przyszła do klasy z pudełkiem po butach, oklejonym czerwonym papierem.

– Oto klasowa skrzynka pocztowa. Każdego dnia możecie pisać do mnie listy. Na każdy odpowiem. Możecie też pisać listy do siebie nawzajem. Koniecznie wg zasad jakich was uczyłam. Raz w tygodniu będę otwierała skrzynkę, a dyżurni będą rozdawać korespondencję adresatom.

On nigdy nie napisał. Ona pisała do niego. Pisała, że cieszy się z postępów jakie robi. Pisała o tym, że widzi jak się stara. Prosiła, by zrobił jakieś zadanie. Mówiła, że jest z niego dumna i cieszy ją, kiedy słyszy jak pięknie czyta wraz z kolegami. Pisała. Pisała. Nigdy nie dostała odpowiedzi. Nigdy nie napisał do niej choćby najkrótszego liściku na wydartej z zeszytu kartce.

*

Dzieci podrosły. Skończyły trzecią klasę. Całą grupą odeszły do większej szkoły. Dawały jej znać co u nich. Pewnego dnia dowiedziała się, że On znowu choruje. Nawrót. Odwiedziła jego matkę. Usiadły przy kuchennym stole. Były niemal w tym samym wieku. W pewnym momencie kobieta powiedziała:

– Czytał każdy Pani list. Układał je starannie i mówił: Popatrz mamo, moja pani do mnie napisała.

*

Odszedł w wieku 16 lat. Nieważne, że nigdy do niej nie napisał. Ważne, że czekał, bo wiedział, że dostanie list. Ważne, że pisała nie oczekując, że odpisze.

Nigdy nie wiesz, ile może znaczyć dla drugiego człowieka wszystko co zrobisz i wszystko, czego zaniechasz.

Nigdy nie wiesz, co oznacza milczenie drugiego człowieka. Być może, On czeka na Twój list.

O Autorze

ROZWÓJ OSOBISTY

Coach i mówca motywacyjny. Felietonistka, autorka książki „Ta, która idzie”, współautorka książki "Skazane. Historie prawdziwe". Rozważa relacje międzyludzkie i ich wpływ na osiąganie celów. Kobieta uśmiechnięta i kochająca. Jej pasją jest wspieranie innych, poprzez pracę z nimi na drodze rozwoju osobistego.

Jedna odpowiedź

Zostaw odpowiedź

Twój e-mail nie zostanie opublikowany