Christian Dior, jedna z największych legend świata mody, nazwisko, które do dziś kojarzone jest z synonimem elegancji, mody paryskiej oraz haute couture. Człowiek, który stworzył ponadczasowe imperium oraz pracował z największymi nazwiskami takimi jak Pierre Balmain czy Yves Saint Laurent. Artysta, który przez lata marzył, by stworzyć:

Coś „małego i ustronnego, z niewielką ilością pracowni; w ich obrębie praca odbywałaby się zgodnie z najwyższymi tradycjami haute couture;… i będzie skierowana do klientów z wyższych sfer, naprawdę eleganckich kobiet „.

 

„Wytwarzałbym tylko takie ubrania, które sprawiałyby wrażenie prostoty, lecz w rzeczywistości wiązałaby się z wyrafinowanym wykonaniem”.

Christian Dior w rozmowie z przedsiębiorcą Marcelem Bossackiem        

 

Początki

Christian Dior nie zaczynał swojego romansu z modą, jako młody naturszczyk – w świecie haute couture pojawił się dopiero w wieku 30 lat, gdy był już dojrzałym i w pełni świadomym swoich decyzji człowiekiem. Nim jednak dokonał prawdziwej rewolucji we Francji, w której moda traktowana jest jak duma narodowa, w odpowiedzi na oczekiwania rodziców szkolił się na dyplomatę, później zaś podróżował oraz założył galerię sztuki wraz ze swoim przyjacielem. Pracował również, jako ilustrator modowy dla Figaro Illustré, oraz asystent couturiera Roberta Piqueta. Cztery lata później zaś dołączył do domu projektanta Lucien Leong.  Christian Dior mimo swojej długiej drogi do blichtru, nie wywodził się z biednej rodziny. Urodził się, bowiem w miejscowości Granville w Normandii, jako jedno z pięciorga dzieci zamożnego producenta nawozów Maurice’a Diora. Projektanta łączyła silna więź z jedną z sióstr – Catherine, dla której zaprojektował swój pierwszy zapach: Miss Dior. Był to hołd dla odwagi Catherine, która decydując się na dołączenie do francuskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, została zesłana przez gestapowców do obozu. Choć dziewczyna przeżyła i została wyzwolona w 1945 roku to zdarzenie na zawsze odcisnęło piętno na jej psychice.

Miłość do mody

Nim Dior zaczął zajmować się modą w sposób zarobkowy, otworzył galerię sztuki, którą zmuszony był zamknąć z powodu Wielkiego Kryzysu w 1929 roku. Następnie podjął współpracę z projektantem Robertem Piquetem, którą musiał przerwać, ponieważ podjął się służby w wojsku. Gdy ją zakończył rozpoczął się bardzo ważny etap rozwoju projektanta – praca u Luciena Longa. Został jednym z dwóch głównych projektantów wraz z Pierrem Balmainem. Tam zajmowali się tworzeniem kreacji dla żon nazistowskich oficerów i francuskich kolaborantów. Dzięki temu widział jak funkcjonuje prawdziwy dom mody, co pozwoliło mu z pomocą przedsiębiorcy Marcela Bossacka na założenie własnego w 1946 r. przy 30th Avenue Montaigne.

Dior wkrótce również wydał swoją pierwszą kolekcję, która zaadresowana była dla le Tout Paris – śmietanki paryskiego towarzystwa. Po debiucie kolekcji świat został oczarowany projektami Diora – zwłaszcza redaktor naczelna Harper‘s Bazar Carmel Snow, która kreacje Diora uznała wtedy za innowacyjne. Kolekcja wzbudziła również dużo kontrowersji, ponieważ blichtr strojów był zupełnie nieadekwatny do rzeczywistości, która musiała borykać się z konsekwencjami wojny. Projekty Diora zostały okrzyknięte przez to mianem new look, czyli „nowym spojrzeniem”.

Sukces

Wraz z założeniem autorskiego domu mody, Christian Dior zaczął tworzyć modowe imperium, które wkrótce zaczęło rozprzestrzeniać się na cały świat. Wkrótce podpisano umowy z domami towarowymi w Australii, Kanadzie, Chile, Meksyku i na Kubie.  W 1948 roku pojawiły się butiki w Nowym Jorku i Caracas, a w 1954 w Londynie. Projektant pod swoje skrzydła wziął również ucznia – młodziutkiego Yves Saint Laurenta. Przed śmiercią w 1955 roku spotkał się z matką Laurenta, której zdradził, iż to właśnie on stanie się jego następcą. Na śmierć Diora nie trzeba było długo czekać. Projektant dostał ataku serca w 1957 roku, a jego miejsce, jako dyrektora kreatywnego domu mody Dior zajął 21-letni wówczas Yves Saint Laurent, który w 1958 roku wydał swoją pierwszą kolekcję, którą nazwano „Trapeze”, ponieważ dominowały w niej geometryczne motywy.

 

MAPA MYŚLI 

 

Pisała dla Was: Angelika Rudzińska

Zostaw odpowiedź

Twój e-mail nie zostanie opublikowany