Przypadek Joe – Odcinek 4 – Poczucie bezpieczeństwa

Słońce chyliło się ku zachodowi. Tego popołudnia siedziałem nad brzegiem wsłuchany w tęsknotę swojego  serca. Ciepła woda, obmywała delikatną falą moje stopy. Podszedł prawie bezszelestnie. Pojawił się za moimi plecami i dobrze wiedział, że właśnie zaszkliły mi się oczy. Nie lubiłem tego. Łzy od zawsze uchodziły za niemęskie.

– Czemu dedykowane są Twoje łzy Joe? – spytał z taką pewnością ich istnienia, że nawet nie udawałem, że jest inaczej.

– Zapytałeś mnie niedawno, czy jestem szczęśliwy, Mistrzu. To czego pragnę, za czym tęsknię, to bezpieczny, spokojny dom.  Moje bezpieczne miejsce na ziemi. To są moje braki.

– Nie Joe. Nie ma braków. To co nazywasz swoimi brakami, to tylko nieodkryte jeszcze miejsca w Tobie – usiadł obok mnie, a ja rozpłakałem się jak dziecko.

– Płacz mój drogi Joe. Płacz, bo jest powód do świętowania. Twój cel staje się coraz bardziej precyzyjny.  Poczucie bezpieczeństwa.  Nie ma braków. To są twoje zasoby, które prędzej czy później odkryjesz.

*

– Jeśli chcecie wmówić sobie i światu, że jesteście wybrakowani, niewystarczająco dobrzy, to róbcie to! Możecie tak narzekać całe życie. Lecz, czy nie nudzi Was, bycie ofiarą?

– Nie każdy miał kochających rodziców, sielankowe dzieciństwo… profesorze.

– Nie każdy. Powiem więcej. Bardzo niewielu miało takie sielskie dzieciństwo. Wasi rodzice też zapewne go nie mieli. I co z tego?! Czy naprawdę nie nudzi Was bycie ofiarą? – powtórzyłem raz jeszcze –  Pamiętajcie, kiedy przyjdzie do was człowiek, choćby nie miał rąk i nóg, patrzcie na niego jak na kompletnego. Wszystko czego potrzebujemy do szczęśliwego życia jest w nas samych. Na tym polega największa przygoda życia. Na podróży w siebie.

Zapiszcie w swoich umysłach, sercach i zeszytach:

Nie ma braków. Wszystko, co odczuwasz jako braki, to tylko nieodkryte jeszcze miejsca w Tobie. Szczęśliwej podróży!