Claretta Petacci była zaledwie dwudziestoletnią dziewczyną, kiedy na swojej drodze spotkała Benita Mussoliniego – przywódcę Włoskiej Republiki Socjalnej, a także twórcę ruchu faszystowskiego.
Fanka spotyka swojego idola
Claretta i Benito poznają się w dość osobliwy sposób. Wiosną 1932 roku, na jednej z włoskich autostrad, zrównują się ze sobą dwa samochody: Alfa Romeo, należące do Mussoliniego i Lancia Imperia, w którym siedzi Clara razem z narzeczonym i matką. Obydwa auta kierują się w stronę morza. Panna Petacci, w mężczyźnie jadącym obok, od razu rozpoznaje przywódcę Włoch. Na widok Benita krzyczy: ,,To Duce!” i zaczyna machać w jego stronę kapeluszem.
Spełnia się jej największe marzenie: spotyka mężczyznę, który budził w niej fascynację już od bardzo dawna (podobno sypiała ze zdjęciem Benita pod poduszką). Zaintrygowany Mussolini postanawia zatrzymać samochód. Benito i Clara ucinają sobie krótką pogawędkę, w trakcie której dziewczyna wspomina mu o napisanych do niego wierszach. Duce jest wniebowzięty. Dopiero później wyznaje, że entuzjazm młodziutkiej Clary odmłodził go. Chyba nie przesadzał, bo w momencie, gdy poznaje Clarę, ma prawie pięćdziesiąt lat.
Fot. pl.wikipedia.org / Public Domain
Skrępowani zakochani
Mimo, że Claretta poślubia innego mężczyznę, jej serce pozostaje wierne Benitowi. A Benito? Choć od kilku lat też jest żonatym człowiekiem, nie przeszkadza mu to w nawiązywaniu bliskich kontaktów z innymi kobietami. Małżeństwo Clary jest jednak całkowicie nieudane i w dwa lata później zostaje rozwiązane. Benito wykorzystuje tę sytuację, by uczynić z młodej figlarki swoją kochankę. Clara odwiedza swojego Duce każdego popołudnia. Przenosi do jego rezydencji swoje rysunki, płyty i lusterka – cały swój maleńki światek.
Czas, który spędza z kochankiem, jest krótki, gdyż Benito nieustannie dokądś gna. Prawdopodobnie do swojej zazdrosnej małżonki Racheli, która oczekuje nań w willi Torlonia. Clara bardzo dobrze zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest jedyną kobietą w życiu Mussoliniego, ale z pokorą przyjmuje swój los.
Romans prawie idealny
Każdą miłą chwilę oraz gest kochanka Clara notuje w swoim dzienniku: Idziemy jeść. Od czasu do czasu głaszcze mnie, całuje, po czym wstaje z krzesła i woła: ,,Kocham Clarę!”. I jeszcze głośniej: ,,Ja kocham Clarę! Słyszysz, kochanie? Kocham Cię!”.
Pod wpływem Clary, Benito polubił picie herbaty, której szczerze nie znosił, a także zaczął tolerować bukiety kwiatów na stole, których nie znosił jeszcze bardziej. Dla Duce zmiany te nie mają żadnego znaczenia, jednakże dla Clary, są dowodem na to, że jest ona ważną osobą w jego życiu. Clara staje się pocieszycielką i powiernicą tego potężnego wodza. Jako jedyna potrafi dostrzec w nim to, co ukrywał najstaranniej: jego samotność.
Znalazłam w nim rozpaczliwą samotność, straszliwą gorycz spowodowaną przymusem życia w całkowitej izolacji od świata.
Miłość Benita nie okazała się wystarczająco silna, by wyeliminować zdradę z jego związku z Clarą. Clara na pewnym etapie relacji z Mussolinim czuje się zagrożona ze strony kobiety, po której spodziewałaby się tego najmniej. Jej własnej, jeszcze niepełnoletniej siostry Miriam. Okazauje się, że w wieczory, kiedy Clara jest niedysponowana, to Miriam umila Benitowi czas. Jedyną rzeczą, której Duce nie potrafi dać Clarze, jest wierność, której on bezwarunkowo wymaga od swojej kochanki. Bywa zazdrosny, zaborczy i podejrzliwy. Często urządza jej indagacje, które ze strony Clary kończą się łzami.
Kocham cię do szaleństwa – wyznaje – i chciałbym cię zniszczyć, skrzywdzić, być wobec ciebie brutalny. Dlaczego moja miłość wyraża się tak gwałtownie?
Gwiazda Mussoliniego gaśnie
W wyniku spisku, dn. 24 lipca 1943 roku, Mussolini zostaje zdjęty z urzędu przez Wielką Radę Faszystowską. Król rozkazuje aresztować Benita, a także Clarę z rodziną. 17 września, po tym jak Mussoliniemu udaje się uciec, Clara zostaje zwolniona. Kochankowie spotykają się ponownie dopiero 18 października jako niemieccy zakładnicy. Clara, podobnie jak on, zostaje uwięziona przez Niemców, którzy oddają do jej dyspozycji willę położoną kilkanaście kilometrów od willi Benita. W 1945 roku Mussolini opuszcza swoje więzienie i udaje się do Mediolanu, a za nim Clara:
Zbyt dużo ludzi odwróciło się do niego plecami, abym jeszcze i ja miała mu wyrządzić taką przykrość.
To ostatnia podróż, w którą wyruszą. W kilka dni po dotarciu do jednej z mediolańskich wsi, kochankowie zostaną wyprowadzeni w szczere pole, by tam poddać się egzekucji. Zanim rozlegną się pierwsze strzały, Clara zdąży wyszeptać: Jesteś zadowolony, że z tobą zostałam? Benito nic nie odpowie…
Pisała dla Was: Arletta Wal
Fot. na górze strony: it.wikipedia.org / Public Domain
Bardzo dobrze napisany, poruszający tekst.