Koci świat

17 lutego wszyscy ludzie zobowiązani są obdarzać mruczące i miauczące istoty szczególnymi względami, gdyż tego dnia, każdy kot obchodzi swoje święto.

Międzynarodowy Dzień Kota obchodzony jest 17 lutego w Polsce i we Włoszech, 1 marca w Rosji, 29 października w Stanach Zjednoczonych, a 8 sierpnia w Wielkiej Brytanii.

W Polsce dzień ten obchodzono po raz pierwszy 19 lutego 2006 roku z inicjatywy miesięcznika ,,Kot” i „Cat Club Łódź”. Pomysłodawcą obchodów tego święta jest Wojciech Albert Kurkowski, który wzywa do niesienia pomocy bezdomnym kotom pod hasłem: ,,Rasowce – dachowcom”. Podczas tej akcji zbierane są dary dla zwierząt bez dachu nad głową.

Kocia historia

Koty mają bardzo długą historię, która rozpoczęła się w starożytnym Egipcie w ok. 4500 roku p.n.e. Za panowania V i VI dynastii (2500-2200 p.n.e.) kot stał się zwierzęciem świętym, uzyskał status bóstwa. Przypadł mu w udziale powszechny szacunek, ponieważ wierzono, że koty chronią zboże złożone w spichrzach, a także bronią Egipcjan przed jadowitymi wężami.

Kot jako atrybut bogini Bast związany był z płodnością, szczęściem, radością i ciepłem słonecznym. Boginię Bast wyobrażano sobie jako kotkę lub kobietę z głową kotki. W okresie XXII dynastii, gdy miasto Bubastis zostało stolicą Egiptu, boginię czczono jako jedno z głównych bóstw narodowych. Mieszkańcy Egiptu byli przekonani, że koty strzegą ich domostw przed demonami. Zabicie kota karano śmiercią, a domownicy, którzy utracili swojego obrońcę, przywdziewali żałobę (golili sobie brwi), balsamowali zwłoki zmarłego kota i grzebali na olbrzymich kocich nekropolach.

Kot w kulturze

W epoce średniowiecza kot poprzez swoją niezależność i rezerwę, stał się synonimem fałszu i obłudy. Francuski bajkopisarz Jean de La Fontaine przedstawiał kota jako uosobienie świętoszkowatości, szelmostwa, oszustwa, dwulicowości, okrucieństwa i cynizmu. W folklorze kot uważany był za zwierzę chytrzejsze nawet od lisa. Dopiero z biegiem lat zaczęto utożsamiać kota ze sprytem i inteligencją.

W jednym z opowiadań Rudyarda Kiplinga ,,Kot, który chodził własnymi drogami”, kot przedstawiony jest jako zwierzę, potrafiące wkupić się w łaski człowieka, nie tracąc przy tym ani grama godności. Kolejnym przykładem literatury, w której kot jawi się jako inteligentny spryciarz, jest bajka ,,Kot w butach” Charlesa Perraulta oraz powieść ,,Kota Mruczysława poglądy na życie” E.T.A. Hoffmanna. W XX w. powstały kreskówki takie jak ,,Tom i Jerry” i ,,Zwariowane melodie”, które prezentują nam zupełnie inny obraz kota. Główni bohaterowie – Tom i Sylwester to dwie fajtłapy, które w każdym odcinku zostają wystrychnięte na dudka, pierwszy przez myszkę Jerry’ego, a drugi przez ptaszka Tweety’ego. Ich działania nie są oparte na inteligentnej strategii przez co zawsze przegrywają w starciu z rywalami.

W Polskiej kulturze najbardziej znanymi kotami są Filemon oraz Bonifacy – koty reprezentujące dwa ambiwalentne temperamenty. Filemon jest wesołym, ciekawym świata i troszkę głupiutkim kociątkiem, którego zachowanie jest nieustannie krytykowane przez Bonifacego – doświadczonego i flegmatycznego kocura, który uwielbia wylegiwać się na piecu.

***

Zgodnie z wolą inicjatora tego dnia, wesprzyjcie jakiegoś bezdomnego kociaka. Nie bądźcie obojętni na kocią niedolę, bo najedzony kot to szczęśliwy kot :).

Pisała dla Was: Arletta Wal