Poznaj prawdziwe oblicze DRAKULI !!!

Książę Drakula z Wołoszczyzny

Wampir imieniem Drakula, którego postać wyłania się z kart powieści irlandzkiego pisarza Brama Stokera i z filmu o tym samym tytule wyreżyserowanego przez Francisa Forda Coppolę w 1992 roku, kiedyś naprawdę zamieszkiwał Wołoszczyznę – krainę historyczną leżącą na terenie Rumunii. Człowiekiem, który stał się inspiracją do stworzenia najpopularniejszego wampira w historii był Wład III Palownik, drugi syn wołoskiego hospodara Włada II Diabła, po którym młody Wład przejął władzę nad Wołoszczyzną. Palownik użyczył stokerowskiemu Drakuli nie tylko swojego przydomka ,,Drakula”, ale także niektórych cech osobowości, bo książkowy wampir, tak samo jak i jego pierwowzór, rządni byli ludzkiej krwi…

Wydany na łaskę wroga

Wład urodził się w czasach, kiedy przez Europę przelewała się fala wojsk potężnego Imperium Osmańskiego z Azji Mniejszej. Ojciec Palownika, Wład II, czując na karku oddech zbliżających się Turków, którzy zdołali podbić już bałkańskie królestwa Bułgarii i Serbii, przysiągł posłuszeństwo osmańskiemu sułtanowi i na dowód lojalności wydał mu swoich dwóch młodszych synów, Włada i Radu, którzy mieli pełnić rolę zakładników. Wład był wtedy nastolatkiem, a Radu miał zaledwie osiem czy dziewięć lat. Młodszy z braci szybko stał się marionetką w rękach sułtana, ale Wład, zdając sobie sprawę z tego, że został potraktowany jak karta przetargowa, wyrósł na człowieka zatwardziałego i cynicznego.

Wyboista droga na tron

W czasie, gdy chłopcy przebywali w „gościnie” u sułtana Murada II, ich ojciec znalazł się w poważnym niebezpieczeństwie. Jego rywal, Jan Hunyday, wypowiedział mu wojnę i, mając za sobą poparcie zdradzieckich bojarów i arystokratów, ruszył na Wołoszczyznę wraz ze swoją armią. Najstarszy syn Włada II, Mircea, został pojmany w trakcie walk i spalony żywcem, a sam Wład zginął w czasie próby wydostania się z placu boju. Hunyday powołał na Wołoszczyźnie marionetkowy rząd i powierzył nad nim władzę księciu Władysławowi, kuzynowi zabitego władcy. Kiedy wieści o tych wydarzeniach dotarły do sułtana Murada II, ten natychmiast wypuścił Włada, mając nadzieję, że obali on nowo powstały reżim. Pierwsza próba odzyskania tronu nie powiodła się – Władysław nie zamierzał zbyt łatwo rezygnować z władzy i wyparł Włada z Wołoszczyzny. Ta porażka jednak nie zraziła Palownika, który po upływie pewnego czasu wrócił po swoje i przy pomocy Węgier obalił, a następnie zabił Władysława.

Krwawe represje Włada Palownika

Straszliwa zemsta na zdrajcach

Kiedy pozycja Włada w pełni ustabilizowała się, przyszedł czas, by książę zajął się wewnętrznymi sprawami swojego królestwa. W pierwszej kolejności postanowił srogo ukarać tych, którzy wcześniej wypowiedzieli posłuszeństwo jego ojcu. W ramach Wielkanocy zaprosił na ucztę 500 magnatów, czego jedynym celem było ich masowe aresztowanie. Gdy goście przybyli na miejsce, znajdujący się pośród nich starcy, kobiety i kaleki zostali natychmiast nabici na pale i pozostawieni w szczerym polu, by ich ciała zgniły, a chłopców i mężczyzn w młodym i średnim wieku przymuszono do budowy zamku, co okazało się tak wyczerpującą pracą, że wielu z nich zmarło.

Wład rozwiązuje problem biedy w swoim królestwie

Kwestia pozbycia się zdrajców została rozwiązana, ale wcale nie oznaczała końca kłopotów Włada. Pan Wołoszczyzny musiał zmierzyć się jeszcze z panującym na jego ziemiach problemem biedy. Aby pozbyć się utrapienia, Wład posłużył się tym samym fortelem, którego przedtem użył przeciwko zdrajcom – pod pretekstem wystawnego bankietu zaprosił do siebie ubogi lud, ale tym razem obyło się bez pali. Kiedy biesiada dobiegła końca, Wład kazał strażnikom pozamykać wszystkie drzwi pałacu, a następnie go podpalić. Później skomentował to zdarzenie w ten oto sposób: „Zrobiłem to, aby nie stanowili oni obciążenia dla pozostałej części społeczeństwa, usuwając jednocześnie problem biedy w moich włościach”.

Przedsmak piekła dla niewiernych żon

Znany z głęboko zakorzenionego mizoginizmu Palownik, zaostrzył też prawo wobec kobiet, które dopuściły się cudzołóstwa. Każda niewierna niewiasta była poddawana okaleczeniu narządów płciowych, a następnie odzierana żywcem ze skóry. Inną formą kary było wprowadzenie do wnętrza grzesznicy rozgrzanego do czerwoności prętu i przebicie nim wnętrzności ofiary.

Pomimo wyrafinowanych w swym okrucieństwie metod karania ludzi, Wład był podobno głęboko wierzącym członkiem Kościoła prawosławnego i nigdy nikomu nie odmówił chrześcijańskiego pochówku.

Wład podziela los ojca

Koniec panowania Włada był prawie taki sam, jak koniec panowania jego ojca. Oblężony przez Turków i arystokratów, którzy przeszli na stronę wroga, Palownik poległ zasypany gradem strzał, a jego głowa „powędrowała” do Istambułu, gdzie, wystawiona na widok publiczny, miała służyć, jako zwycięskie trofeum.

I kto jest straszniejszy… Drakula z ekranu czy Drakula z rzeczywistości ?