Klony pospolite (Acer campestre)
Energia drzewa: męska delikatna.
Żywioł: ziemia, przestrzeń.
Zainteresowania: pokora, radość z tego, co jest, docenianie, szczerość, obiektywizm.
Rola: harmonizacja przestrzeni, pogoda ducha.
Specjalizacja uzdrawiania: Klony należą do drzew harmonizujących. Jest to rodzina drzew, odporna na warunki gruntowe. W klimacie umiarkowanym rosną wszędzie. Kontakt z promieniem informacyjnym Źródła, którym opiekują się klony pozwala zaufać naturze wszechrzeczy, odzyskać spokój, radość i równowagę w sobie. Klony przywracają właściwy stosunek do materii, leczą z lęku przed niedostatkiem.
Kontakt z nimi polecany jest osobom, które czują się zbyt agresywne i panicznie boją się biedy, a także ludziom na kierowniczych stanowiskach, by umieli zachować zdrową proporcję między pracą a życiem osobistym.
KLONY MÓWIĄ:
Klon mówi o RADOŚCI
Radość jest w ziarnach.
W was są ziarna.
Wiatr pomaga i radość wzrasta.
Gdy wystawiacie się na wiatr,
radość rozsiewa się na innych.
Nie ma zmartwień.
To nie istnieje.
Zmartwienia to ludzkie pomysły.
Można czuć lekkość
Zawsze.
Chorób też nie ma.
To ludzki wymysł.
Ludzie to drzewa,
które oderwały się od ziemi,
by się przemieszczać i oglądać rzeczywistość
z różnych przestrzeni i perspektyw.
Ludzie mają się przemieszczać,
i opowiadać drzewom swoje historie.
Wy nie macie zmartwień,
Wy je sobie wymyślacie.
A Weronika ma zadanie, by łączyć ludzi,
by budowali nowy świat.
Noc jest po to, by wiedzieć,
że należy kasować to, co było wczoraj.
Cała przyroda was wspiera.
Czasami potrzebujemy grzmotów i burz.
Grzmot mówi o potędze.
Wszyscy ludzie ją mają.
Masz ją w sobie,
zauważ ją.
(z Klonem Kami rozmawiała Ama w Jabłonnej, Miejscu Mocy)
Bliskość
Mieszkacie w miastach. Zamiast być blisko siebie, oddalacie się od siebie. Miasta są iluzją bycia razem. Tworzycie bariery i granice, bo jesteście zbyt blisko siebie nawzajem, by być blisko siebie. Gdy nie umiecie brać energii z przyrody i dawać energii przyrodzie czerpiecie z siebie nawzajem i stajecie się pasożytami.
Wróćcie do siebie, by nie zjadać się nawzajem. W miastach wasze myśli przenikają się nawzajem i przestają być wasze. W miastach stajecie się jednym, jedną istotą, ale nie jesteście tego świadomi, bo macie iluzję oddzielenia. Każda istota ma prawo do istnienia we własnej przestrzeni, a granica własnej przestrzeni istoty kończy się tam, gdzie zaczyna się granica drugiej istoty. Wspólna dusza istot miasta jest wypadkową ich myśli i świadomości. Wróćcie do siebie, by stać się sobą, by odzyskać własną moc.
Drogi asfaltowe są iluzją podróży. Samochody są oddzieleniem, częścią was samych i dają wam iluzje przemieszczania się.
Jesteście oddzieleni, mając iluzję bycia połączonymi. Jesteście połączeni, nie mając świadomości bycia połączonymi.
Weronika Dąbrowska
Nie jestem szamanką. Raczej mogę o sobie powiedzieć :Baba wiedźma czyli kobieta, która wie, a wiedzę mam popartą gruntownym kierunkowym wykształceniem. Pogłębianie wiedzy to moja pasja. Ponieważ jednak mało mi było tej wiedzy w książkach, i na studiach, zaczęłam ją pogłębiać także w przestrzeniach alternatywnych. Z wykształcenia formalnego jestem architektką –urbanistką, praktykiem, ze specjalizacją dodatkową w projektowaniu ogrodów. Nieformalnie, na poziomie pasji zgłębiam wiedzę o ludzkiej świadomości, kulturze i sztuce, a także wiedzę nieformalną o budowie i strukturze wszechświata. Prostota tej wiedzy mnie zadziwia i zachwyca. Robię eksperymentalne warsztaty z komunikacji z istotami z innych przestrzeni i wymiarów, podróże ponad i poza czasem. Mam w planie 34 książki na ten temat. Ostatnio powstały książki o komunikacji z Drzewami i światem roślin. Jest to prastara wiedza, którą miały jeszcze nasze prababki. Wiedza o terapeutycznej roli jaką dla ludzi ma świat roślin. Wiedza , która pozwalała naszym przodkiniom uzdrawiać siebie i swoje rodziny, zanim zaistniała medycyna klasyczna czyli alopatyczna. Opowiem wam zatem o tym, jak korzystać z mocy Drzew, by żyć zdrowo i szczęśliwie.
Zajmuję się też malarstwem wizyjnym, które uruchamia w nas naturalną kreatywność, poprzez pozbycie się lęku przed własną twórczą mocą. Jest to narzędzie uruchamiające tę moc.
Kim są Drzewa? Drzewa są takimi samymi istotami jak my, tylko mają inne ciała fizyczne. Nie są antropomorficzne, nie mają ludzkich oczu w kształcie oczu i uszu w kształcie uszu, nie mają ust. Mają za to czułe wodne serca. Świadome i piękne. Mają dusze. Mają mózgi, które są splątanymi nićmi grzybni korzeniami, pod naszymi stopami. Mają oczy –odbierające barwne wibracje światła liście. Mają uszy- korę pofałdowaną jak małżowiny uszne ludzi. Wychowują swoje dzieci, małe drzewiątka, kochają i opiekują się swoimi rodzinami. Są cywilizacją duchową występującą na płaszczyźnie fizycznej. W przeciwieństwie do ludzi nie kreują rzeczywistości. Mają za to moc obserwowania jej i komentowania. Połączone nicią światła, jak światłowodem z centrum Ziemi i Słońcem, przechowują w sobie prastarą wiedzę istot pradawnych.
Gdy nauczymy się z nimi rozmawiać, możemy wraz z nimi obserwować wszystko co dzieje się wokół nas, z góry, z boku i z wewnątrz, przed i poza czasem. Możemy poznawać przeszłość i przyszłość oraz kontaktować się z naszymi przodkami. Każdy gatunek Drzew ma trochę inne zainteresowania i pasje kolekcjonerskie, uzdrowicielskie. Dlatego opisuję dla was różne gatunki Drzew, wraz z ich zainteresowaniami i mocami uzdrawiania ludzi.
Metody na rozmowy z Drzewami opisałam w książce „Rozmowy z Drzewami”. Zapewniam, że jest to łatwe , proste i dostępne każdemu kto tego pragnie. Ta wiedza jest w nas, wystarczy ją sobie przypomnieć.
KONTAKT Z WERONIKĄ: FB
GDZIE MOŻNA KUPIĆ KSIĄŻKĘ: LUBIMY CZYTAĆ
Zostaw odpowiedź